Στις χρηματαγορές διενεργήθηκαν πολλές και σημαντικές αλλαγές κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών. Η τεχνολογική πρόοδος που έλαβε χώρα στους υπολογιστές και στις τηλεπικοινωνίες, μέσω, επίσης, της διεθνοποίησης των τραπεζών και του εμπορίου, οδήγησε στην απελευθέρωση των αγορών. Αυτό αύξησε τον ανταγωνισμό παγκοσμίως και ως αποτέλεσμα δημιουργήθηκε μια πολύ πιο αποτελεσματική διεθνώς συνδεδεμένη αγορά. Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται ένα πολύ πιο πολύπλοκο πρόβλημα. Ενώ αυτή η αναπτυξιακή διαδικασία ήταν ένα πολύ θετικό σημάδι, εντούτοις, δημιουργήθηκαν προβλήματα για αυτούς που παράγουν πολιτικές. Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας των Η.Π.Α, Alan Greenspan, τοποθετήθηκε επί του θέματος, λέγοντας ότι οι σύγχρονες χρηματαγορές εκθέτουν τις εθνικές οικονομίες σε αιφνίδιες διαταραχές που προέρχονται από νέες και απρόσμενες πηγές και, πολλές φορές, με χρονική καθυστέρηση. Με αυτό ήθελε να πει ότι οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να αναπτύξουν νέους τρόπους για να εκτιμήσουν και να περιορίσουν τους κινδύνους που απειλούν το χρηματοοικονομικό σύστημα. Τεράστια ποσά κεφαλαίου κινούνται γρήγορα σε όλο τον κόσμο ως απάντηση στις αλλαγές των επιτοκίων και του συναλλάγματος και, ως εκ τούτου, αυτές οι αλλαγές μπορούν να διαλύσουν τοπικούς οργανισμούς και οικονομίες.
Μαζί με τη διεθνοποίηση ήρθε και η ανάγκη για μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των ρυθμιστών σε διεθνές επίπεδο. Διάφορες επιτροπές -προς το παρόν- εργάζονται προκειμένου να βελτιώσουν το συντονισμό και οι ρυθμιστές εργάζονται σκληρά προκειμένου να βελτιώσουν την εποπτεία των διεθνών αγορών, αν και αυτό δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Οι βασικοί παράγοντες που περιπλέκουν το συντονισμό είναι οι διαφορετικές δομές μεταξύ των τραπεζών και των επιχειρήσεων, η τάση για ένωση ανάμεσα σε ευρωπαϊκές χώρες με τελείως διαφορετικές δομές και νοοτροπία και, τέλος, μια απροθυμία από την πλευρά της κάθε χώρας ξεχωριστά να αποδεχθεί την παράδοση του ελέγχου των εθνικών νομισματικών τους πολιτικών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου